Stage Bali - deel 2

Het is nu maandag 29 september, 9 uur 's avonds. Ik ben net terug van fitness en ben van plan om zo even wat eten te halen, maar eerst dit verslag te schrijven. Ik heb van een aantal personen al de vraag gekregen hoe het nu met me is, en wat ik doe, dus het is zeker tijd voor een update.

Toevallig heb ik vanmiddag gekeken hoeveel dagen ik al van huis ben: 47! Dit tot mijn schrik, want het voelt alsof ik nog maar twee weken weg ben (ja echt). Tussen mijn eerste verslag van dinsdag 26 augustus en nu zitten maar 34 dagen, maar in die tijd heb ik gigantisch veel meegemaakt.

Na het eerste reisverslag, waarin in schreef dat ik behoorlijk moe was, heb ik nog even rustig aan gedaan. Tot donderdag. Donderdagavond gingen Suriya, Matthijs en ik even wat drinken bij de mensen die onze stage geregeld hebben. Ze wonen een half uurtje ten noorden van ons, en het leek ons een goed idee om de volgende dag door te rijden naar het noorden: Lovina. Eenmaal aangekomen bij de villa van YPI (het bedrijf dat de stage regelt), begonnen we met een paar potjes FIFA14. Rond een uur of 12 kwamen een aantal lokale vrienden van de jongens langs met Arak. Arak is een illegale zelfgebrouwen drank, wat behoorlijk sterk is. En niet te zuipen.. Toch heb ik een aantal shotjes gehad, en zo verstandig als ik ben ging ik op een gegeven moment maar slapen.
De volgende morgen werk ik wakker met een lichte hoofdpijn, maar doordat het vooruitzicht van de rit goed was, viel de kater mee. We reden rond 11 uur 's morgens weg, en de rit duurde aardig lang. Onderweg hebben we de 'gitgit' waterval gezien, en de prachtige natuur van Noord-Bali. We kwamen rond half 4 aan in Lovina en het leek ons handig om daar te overnachten. We gingen naar de eerste de beste bungalow/bar en we konden een bungalow huren voor 440.000Rp (€29,-). We konden hiervoor gebruik maken van het zwembad, kregen een welkomstdrankje en een ontbijt. De bungalow lag daarnaast vrijwel direct aan het strand, ideale locatie dus. We hebben genoten van het welkomstdrankje, zonsondergang en het zwembad. 's avonds gingen we dineren bij de bar aan het strand en we raakten in gesprek met Arin, de serveerster. Matthijs stelde op een gegeven moment de vraag hoeveel ze verdiende, en haar antwoord was dat ze evenveel verdiende als wat wij die avond opgedronken/opgegeten hadden: 600.000Rp. Omgerekend is dat zo'n €40,- per maand, en daarvoor moet ze 7 dagen in de week van 16.00 tot 23.00 uur werken... Dat was enorm schokkend. We besloten Arin persoonlijk wat fooi te geven, en hebben nummers uitgewisseld want we wilden hoe dan ook terug komen! Zaterdagmorgen hebben we uitgeslapen, gezwommen, ontbeten en zijn we terug naar huis gegaan.

Zondags hebben we uitgerust aan het strand, want maandag 1 september zou stage beginnen. Maandag kwam Jasper van YPI mij om kwart voor 9 oppikken om naar het stageadres te rijden. Om 9 uur waren wij netjes op locatie. Daar werd ik direct herinnerd dat ik in Indonesië ben want Willy, mijn stagebegeleider, kwam pas om half 10 aanrijden. Na een kort gesprek nam Willy mij mee naar Pandawa Apartments Umalas. Ik dacht in eerste instantie dat ik bij Platinum Hotel Management stage zou lopen, maar omdat het een managementbedrijf is, mag dit niet van de immigratiedienst. Doen we dit wel, dat staat er een boete van 500.000.000Rp op (€33000).

Nu loop ik dus stage bij Pandawa. Dit is een van de ongeveer 15 bedrijven onder leiding van Platinum Hotel Management. Platinum schrijft het beleid van de hotels, en zet daar een manager op, het hotel zelf voert het uit aan de hand van aanwijzingen van de manager. Ik zit op de sales/marketing afdeling, en zal na november verhuizen naar accountancy. De eerste drie weken was het met name kennismaken, wat behoorlijk saai was. Ik zit met 3 mannen en 1 vrouw op kantoor. Alle drie mannen zijn homoseksueel en twee daarvan gedragen zich extreem homo, wat soms behoorlijk vervelend is...! Na de derde week kregen ze eindelijk vertrouwen in mij, en mocht ik mee op salescall. Salescall houdt in dat ik samen met Dodi langs offline reisbureaus ga met de vraag of ze hun klanten naar ons hotel willen sturen. Leuk werk, maar erg warm: nette schoenen, lange broek en blouse in ongeveer 30 graden. Maar natuurlijk beter dan 10-20 graden (hehe). Mijn stage opdracht vanuit het bedrijf is proberen het europese klantenbestand te vergroten, het business/marketing plan te herschrijven en meedraaien met de normale activiteiten van de sales/marketing afdeling, zoals promoties publiceren.

Ik zal nu even vertellen wat ik rondom mijn stage doe. Ik sta elke (doordeweekse) ochtend om 8 uur op en begin met een douche + ontbijt. Eerst bestond mijn ontbijt uit brood, toen voor twee weken uit cornflakes, maar de laatste tijd ontbijt ik gewoon met Mie. Dit is goedkoper, en het is nog goed te doen ook. Op werk hebben we pauze rond 12 uur, dan eet ik weer nasi campur/nasi goreng/mie goreng/etc. Om 5 uur ben ik vrij en dan rijd ik naar huis toe. het reizen is hier ook wel iets aparts zeg.. haha. Het is ongeorganiseerd, oogt gevaarlijk, chaotisch en ik zie/hoor vaak genoeg ongelukken, maar het is eigenlijk relatief veilig. Mensen rijden weliswaar door rood, halen rechts en links in, maar iedereen let op zijn/haar voorganger. De auto's rijden tussen de wegstrepen, maar de scooters rijden echt op de hele breedte van de weg. Meestal profiteer ik hier zelf ook van, maar het kan ook enorm frustrerend werken. Sommige mensen hier kunnen namelijk echt niet rijden. Je hebt namelijk geen rijbewijs nodig om je scooter te kopen/huren. Ik heb zelf helaas ook geen geldig rijbewijs. Blijkbaar moest ik bij de ANWB een internationaal rijbewijs aanvragen, maar dat wist ik niet. Soms staan er politiecontroles aan de weg en dan word je half van je scooter afgetrokken (zeker als je blank bent). Ik heb dit tot nu toe drie keer meegemaakt, en drie keer geluk gehad. De eerste twee keren heb ik mij er onderuit weten te praten, en de derde keer reed ik er tussendoor. Het is wel grappig hoe het hier gaat, want de agenten zijn enorm corrupt! Ze vragen eerst op je rijbewijs, die heb ik niet. Dan moet ik even meelopen. Ze vertellen mij dan dat ik naar de rechtbank in Denpasar moet. Of... ik moet direct even 500.000Rp betalen. Dit moet je wel zo doen dat collega agent niks zien, want ze houden het natuurlijk voor zichzelf. Het schijnt dat afdingen naar 50.000Rp makkelijk kan, dit heb ik gelukkig nog niet hoeven doen.

Maar goed, na 5 uur rij ik naar huis en haal ik eten bij een warung. Daarna ga ik even sporten, of bijvoorbeeld naar het strand om zonsondergang te kijken. De zonsopkomst is hier rond 6 uur, en zonsondergang is rond 19 uur. Daarna is het ook donker. 's avonds rond half 10/10 uur ga ik nog een keer eten, want ik wil in gewicht aankomen. Dit begrijpen de mensen hier overigens niet... haha

En dan heb je nog de weekenden, die zijn geweldig. Het eerste weekend tijdens mijn stage ben ik met de jongens en meiden (de hele groep bestond uit 6 personen) naar Ubud afgereisd. Zaterdagmorgen vertrokken we met de scooters en na 2 uur rijden kwamen we aan bij de villa. De villa had een zwembad en 3 slaapkamers. We hebben hier uitgerust en zijn 's avonds uiteten geweest bij een enorm goede warung/restaurant. Zondag hebben we een tweeënhalf uur durende wandeling gemaakt door de bergen. Een aantal van onze groep waren zwaar chagrijnig, want het was best zwaar en de route was niet geweldig.

Weekend twee was rustig. Zaterdags even lekker gesport en daarna zijn we naar HeadQuaters geweest. Dit is een hotel met zwembad vlakbij het strand. Zwemmen in een zwembad trekt mij meer dan in de oceaan, gezien het zoute water wat niet altijd even fijn is. 's avonds ben ik samen met Suriya wezen stappen, en hebben we gekeken hoe het is in de late uren. Het stappen is en blijft toch wel iets aparts hier, door de verschillende nationaliteiten is het een enorm feest! Helaas staan er overal vrouwen die vanalles aanbieden in ruil voor geld. Ook staan er mannen die de vrouwen aanbieden, of andere dingen waar je beter nee tegen kan zeggen. Zondags zijn we opnieuw naar HQ gegaan om optimaal uit te rusten.

Weekend nummer drie ging ook weer heel snel voorbij. Suriya en ik zijn overdag wezen shoppen in een van de vele shoppingmalls en 's avonds hadden we een openingsfeest van YPI. Hier waren vele studenten aanwezig die stage lopen, maar ook studenten van Stenden Hogeschool die hun Minor volgen in Bali. Na tijd besloten we op stap te gaan in Kuta waardoor ik om 6 uur pas sliep.

Afgelopen weekend zijn we weer naar Lovina geweest. Doordat ik het nummer van Arin had, kon ik de bungalows regelen. Suriya en ik zijn vrijdags met drie meiden richting het noorden gereisd. We hebben die meiden die week ervoor leren kennen. Ze komen alle drie uit Nederland, twee uit Brabant, en een uit Utrecht. We hebben 's avonds gegeten/gedronken en zaterdags konden we uitslapen. Om half drie kwamen de andere 6 Nederlanders, 3 nieuwe jongens, Matthijs en 2 meiden die we al kenden. De groep was compleet, en we gingen direct even bootje varen. Twee uur lang op de oceaan: heerlijk! 'S avonds gingen we eten en optijd slapen, want zondag moesten we om 6 uur uit bed om dolfijnen te kijken. Omdat ik het een beetje te doen heb met Arin, besloot ik haar mee te nemen. Ze doet immers niks anders dan werken omdat ze geen geld heeft voor andere dingen. Zondag begon het dus met dolfijnen kijken. Dit was een groot succes! De zonsopgang begon net toen wij het water op gingen. Dit, samen met de 50 bootjes die allemaal achter dolfijnen aan zaten, en de dolfijnen, zorgde voor een schitterend beeld. Ik heb een enorm mooie foto kunnen maken van de dolfijnen (zie mijn FB..). Om half 9 waren we terug en gingen we ontbijten. Arin, Suriya en ik hadden afgesproken om om 10 uur te vertrekken naar de hot spring bajar, waar ik even met Arin kon praten. Ze mag helaas niet zwemmen wegens een infectie in haar oor. Verder vertelde ze mij dat haar baas niet erg aardig voor haar was, en ze het werk niet geweldig vond. Ook kan ze tussen 10 en 3 niet buiten komen, want ze wil niet bruiner worden. Des te witter je hier bent, des te meer aanzien je geniet.

Ik kreeg afgelopen week te horen op stage dat ze nog iemand zochten voor de FrontOffice, en met een beetje geluk kan ik Arin deze baan geven. Ze hoeft dan maar 6 dagen in de week te werken, en op schappelijke tijden voor een schappelijk loon. Na de hot springs namen Suriya en ik Arin mee voor lunch. We hebben vis gegeten bij een Warung. Er stond een grote vrieskist met soorten vis er in, bedekt met ijsblokjes. Hier mocht je uitkiezen welke je wou. Zo gaat het hier eigenlijk.

Op weg naar huis raakten Suriya en ik elkaar uit het oog, waardoor ik alleen moest rijden. Ik besloot halverwege te stoppen om te kijken bij een bergmeer, en water te drinken. Ik liep rond, maakte foto's, en toen kwamen mensen op me af met de vraag of ze met mij op de foto mochten: natuurlijk! Maar wel een beetje raar...

Dit was het wel zo'n beetje. Ik heb denk ik wel alles verteld, al is het lastig om de totale ervaring te verwoorden. Sommige momenten zijn zo onbeschrijflijk mooi, dat er spontaan een lach op mijn gezicht verschijnt (waar het vandaan komt, geen idee...). Ik heb ik ieder geval nu al de conclusie getrokken dat Bali geen verkeerde keuze is geweest, en ik vind het jammer dat ik al bijna op eenderde van mijn tijd hier zit.

Bedankt voor het lezen, en laat gerust wat van je weten!
Robert